YARALAR SARARKEN YARALARIMIZI UNUTTUK
Yazıma başlarken tabiî ki devletimizin yaptıklarına teşekkür etmeden geçemiyorum.
Her şeye rağmen her yerde yeni hizmetleri görmemek mümkün değil. Bunun yanı sıra yaklaşık beş yıldan beri ülkemize sığınan Suriyeli kardeşlerimizi devletimiz elinden geldiğince el üstünde tutmaya çalışıyor, misafir diyor.
Ensar diyor önce…
Çadır kentler, sonra trilyonlara değer konteyner kentler kurdu, rahat ve huzurlu yaşasınlar diye. Ama kıymet bilinir mi? Devletimiz yaradan aşkına yapıyor bizde tebrik ediyoruz. Bu arada kendi şehrimizde halen çamurlu yolların olması dikkatimizden kaçmıyor. Devlet büyüklerimizin ısrarla halkın içinde olun demesine rağmen bir halka karşı umursamazlık olduğunu açıkça söylemekten geçemeyeceğim. Cumhurbaşkanımızın veya başbakanımız mahalle mahalle gezme imkanı ve zamanı olmadığını biliyoruz. Ama binlerce talimat verdiği insanlarımız var. Lütfen gezsinler görsünler diyorum.
İşte size soruyorum hangi duyguya kapıldınız?
Adana Aladağ ilçesinde yangında ölen öğrencilerimize Allah’tan rahmet, yaralı kardeşlerimize acil şifalar dilerken, ailelerine ve ülkemize sabrı cemil temenni ediyorum.
Dün akşam haberleri izliyorum gözlerim doldu. Biz bu muyuz dedim kendi kendime… Her safhada çağ atladık ama halimize bak dedim. Yangında rahmetli olan öğrencilerimizi toprağa verecekler onlara mı ağlayayım, anne babalar feryadı figan ediyorlar köyümüzde okul cami yok çocuklarımızı şehre gönderiyoruz sonuç bu diyorlar ona mı yanayım.
Yoksa mezarlığa giden cenaze arabalarını asker polis millet ele ele vererek iterek götürüyorlar yollar çamur yok denecek kadar kötü protokol peşlerinde bunları neden görmezden gelebilir miyiz? Cenazeleri unuttum insanların perişanlığına bakıp donup kaldım. Devletimiz talimat verdiği halde buna, kimler bihaber oluyor vicdanları rahat mı ?
Rahat uyuyabiliyorlar mı ?
Elbette bizim görevimiz sorunları dile getirmek, söylemek… Yapmak yetkili mercilerin işi. İnşallah en kısa zamanda o köy okuluna camiine yollarına kavuşur diyorum.
Takdir sizlerin yaralar sararken yaralarımızı unutuyoruz.
Sevgiyle dostça hoşçakalın